Απίστευτο, αδιανόητο, εξωφρενικό. Καμία λέξη δεν μπορεί να αποτυπώσει με σαφήνεια αυτή την είδηση: Δικαστήριο προσδιόρισε πρώτη δικάσιμο για τον Μάρτιο του 2029 και συζήτηση για την έκδοση προσωρινής διαταγής τον Μάιο του 2015.

Όπως και να το διαβάσεις το σοκ είναι τεράστιο. Μια χώρα όπου η δικαιοσύνη απονέμεται μετά από τουλάχιστον μια δεκαπενταετία δεν μπορεί να την σώσει κανείς πρωθυπουργός και καμιά κυβέρνηση.

Η είδηση η οποία δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα Επένδυση αφορά σε δικάσιμο που προσδιόρισε το Ειρηνοδικείο Αχαρνών για υπόθεση που αφορά σε υπερχρεωμένο νοικοκυριό. Και έρχεται σε συνέχεια ανάλογων ειδήσεων που αφορούν σε αδιανόητες καθυστερήσεις στην απόδοση Δικαιοσύνης.

 

Ο έκπληκτος δικηγόρος Γιάννης Δεληγιώργης, πελάτης του οποίου ήταν ο προσφεύγων στην προστασία της Δικαιοσύνης, μιλά για τις ευθύνες των δικαστών οι οποίοι δικάζουν μόνον μια φορά την εβδομάδα υποθέσεις για ρυθμίσει χρεών και εκείνη την ημέρα βάζουν μόλις τέσσερις ή πέντε υποθέσεις.

Πάντως, από το ρεπορτάζ προκύπτει πως ενώ έως τον Απρίλιο του 2014 η δικάσιμος οριζόταν το πολύ έως το 2020, μέσα σε 6 μήνες -από τον φόρτο των υποθέσεων- δίνονται ημερομηνίες έως και 8 χρόνια αργότερα, δηλαδή συνολικά μετά από 14 χρόνια.

Στο ίδιο ρεπορτάζ επισημαίνονται επίσης οι αλλεπάλληλες καταδίκες της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης για παραβίαση του εύλογου χρόνου διάρκειας της δίκης, και όχι μόνο από τα Ειρηνοδικεία, αλλά από το σύνολο των δικαστηρίων της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχει λύση που και λιγότερο κοστίζει και μειώνει το χρόνο αναμονής δραστικότατα ελάχιστοι την προτιμούν.

Η συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών, στη συγκεκριμένη περίπτωση, απορρίπτει την ιδέα της διαμεσολάβησης για εξωδικαστικό συμβιβασμό παρά το γεγονός ότι η διαδικασία έχει όλα τα εχέγγυα των κρατικών εγγυήσεων που έχουν και τα δικαστήρια και το αποτέλεσμα έχει ισχύ δικαστικής απόφασης.