Μια αδιανόητη υπόθεση που αποδεικνύει τον διαχρονικά άθλιο τρόπο λειτουργίας του Ελληνικού Κράτους αποτελεί η διαχείριση των ακινήτων που έχει στην κατοχή του το υπουργείο Πολιτισμού.

Στοιχεία που έρχονται στο φως τη δημοσιότητας αποδεικνύουν το τεράστιο πάρτι που ειχε στηθεί σε βάρος της κρατικής περιουσίας χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για την τύχη χιλιάδων ακινήτων. Από νεοκλασσικά σπίτια και οικόπεδα έως ένα αρχαίο θέατρο και μια αρχαία Ακρόπολη είχαν καταπατηθεί από επιτήδειους.

Η αποθράσυνσή τους μάλιστα είναι τέτοια που όχι μόνον αρνούνται να απομακρυνθούν αλλά φτάνουν να διεκδικούν ακόμη και μέρος από το λόφο του Φιλοππάπου.

Και οι κρατικές υπηρεσίες με βασική ευθύνη του ίδιου του υπουργείου Πολιτισμού επί δεκαετίες αδρανούσαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα δεν γνώριζαν ότι τα ακίνητα ανήκουν στο δημόσιο.

Αποκαλυπτικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή στο οποίο επισημαίνεται ότι ενώ το υπουργείο Πολιτισμού νόμιζε ότι είχε 2.345 ακίνητα, τελικά αποκαλύπτεται ότι έχει περισσότερα από 7.500.

Αρχικά στο υπουργείο πίστευαν ότι το κακό περιορίζεται μόνον σε ορισμένα νεοκλασσικά στην Πλάκα που είχαν καταπατήσει υπάλληλοι και μάλιστα αρνούνταν να παραδώσουν για να μην τα πουλήσει το ΤΑΙΠΕΔ [Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ]

Τελικά όμως αποδεικνύεται ότι πρόκειται για ένα οργανωμένο σχέδιο σε βαθμό κακουργήματος που στόχο είχε την κρατική περιουσία από χιλιάδες επιτήδειος ανά την επικράτεια.

Η κατάρτιση του Αρχαιολογικού Κτηματολογίου έφερε στο φως πολλές υποθέσεις όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές «φιλέτα» της χώρας, όπως στη Ρόδο που αποδεικνύουν ότι το υπουργείο Πολιτισμού επί δεκαετίες δεν γνώριζε το μέγεθος της περιουσίας του. Δεν γνώριζε τι είχε αλλά και πόσα έχανε από καταπατήσεις, αυθαίρετες χρήσεις και αναξιοποίητα ακίνητα.

Πολλά ακίνητα είναι κλειστά, άλλα καταρρέουν και κάποια άλλα έγιναν καταφύγιο για αστέγους ενώ εντοπίστηκαν και ακίνητα που παραχωρήθηκαν σε σωματεία ή σε προσωπικό του υπουργείου Πολιτισμού και με τη συνταξιοδότηση των ενοίκων τους ξεχάστηκαν... Εντοπίστηκαν ακόμη και περιπτώσεις ακινήτων που ενώ απαλλοτριώθηκαν, οι παλιοί ιδιοκτήτες δεν έλεγαν να φύγουν.

Πρώην υπάλληλος του υπουργείου στον οποίο παραχωρήθηκε κτίσμα στην Πλάκα τρεις δεκαετίες πριν, όταν συνταξιοδοτήθηκε το παραχώρησε στο παιδί του. Κάποιοι άλλοι διεκδικούσαν στρέμματα στον Λόφο Φιλοπάππου ενώ σημαντικά μνημεία όπως το αρχαίο θέατρο της Μήλου είχαν καταχωρισθεί ως «αγνώστου ιδιοκτήτη».

Στη Μυτιλήνη το αρχαίο θέατρο της περιοχής εμφανιζόταν να μην έχει απαλλοτριωθεί (αντίθετα απ’ ό,τι συνέβαινε με τις γύρω από αυτό ιδιοκτησίες), και στον αρκαδικό Ορχομενό ιδιώτες διεκδικούσαν ακόμη και την Ακρόπολη.

Η καταγραφή έφερε στο φως καταπατήσεις και ασάφειες στις διοικητικές διαδικασίες απόκτησης ακινήτων. Ένα απ’ αυτά τα περιστατικά ήταν και δέκα ακίνητα στην περιοχή Μόντε Σμιθ στη Ρόδο. Στο Πυθαγόρειο της Σάμου αγροτεμάχιο απαλλοτριώθηκε από το υπουργείο για αρχαιολογικούς λόγους όμως, 20 χρόνια αργότερα απαλλοτριώθηκε ένα άλλο αγροτεμάχιο δίπλα απ’ αυτό, επικαλύπτοντας τμήμα του πρώτου. Και έπειτα ένα τρίτο αγροτεμάχιο που επικάλυπτε το δεύτερο.

Ένα ατελείωτο διοικητικό αδιέξοδο που αποκάλυψε συλλόγους-σφραγίδες που κατείχαν δημόσια κτίρια, αλλά και ενοίκια (Πλάκα, Αναφιώτικα, Ρόδο) της τάξεως των: 100, 50 ακόμη και...15 ευρώ τον μήνα.

Αν και από τα υπουργεία με τη μεγαλύτερη προίκα, το Πολιτισμού για χρόνια δεν γνώριζε τι είχε. Σύμφωνα με τους επίσημους καταλόγους της πρώην Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου διέθετε σε όλη την επικράτεια διαχειριστικής αρμοδιότητάς του 2.345 ακίνητα.

Όμως τα ακίνητα που εντοπίστηκαν με την κατάρτιση του Αρχαιολογικού Κτηματολογίου υπολογίζονται στα 7.500! Το 20% απ’ αυτά αφορά αστικά ακίνητα και το υπόλοιπο 80% εξωαστικά.

Μάλιστα σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το υπουργείο κατά την παρουσίαση του έργου, εκτιμάται ότι το σύνολο της καλυπτόμενης επιφάνειας σε όλη την επικράτεια είναι περισσότερο από 100.000 στρέμματα.

Το «Αρχαιολογικό Κτηματολόγιο» αποτελεί την πρώτη οργανωμένη, ενιαία, συστηματική και διαρκώς ενημερωμένη ψηφιακή καταγραφή και τεκμηρίωση των δημοσίων Ακινήτων που διαχειρίζεται το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και των μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων, χαρτογραφώντας το καθεστώς προστασίας που διέπει το σύνολο της επικράτειας.

Το έργο αποτυπώνει σε ένα ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης, δεδομένα για περίπου 33.500 χερσαίους και ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους και θέσεις, συμπεριλαμβανομένων των ζωνών προστασίας τους, αρχαίων και νεότερων προστατευόμενων μνημείων, καθώς και δημόσια ακίνητα.